#REBELSONLY : Gezondheidszorg in de nieuwe wereld met Kris Gaublomme

Stel je even voor. Je bent arts. Je hebt dit beroep gekozen vanuit een diep verlangen om mensen te helpen én je hebt met je hand op het hart de Eed van Hippocrates afgelegd. Een eed waarmee je zweert altijd trouw te blijven aan het opnemen van je verantwoordelijkheid als het gaat om de gezondheidszorg van je patiënten.

Dit is exact het type arts dat Kris Gaublomme was. Ik zeg "was", want hij werd geschorst. Net omdat hij mensen echt wou helpen en vanuit zijn eed niet bereid was nog langer te zwijgen. Een heel inspirerend interview over een dappere arts die volop bouwt aan de nieuwe wereld.

Shownotes

Je kan de initiatieven van Kris Gaublomme volgen via :
www.vaccinatieschade.be
www.vrijland.be
www.samenzorg.nu

Bronnen:

DPT, a shot in the dark, Harris L. Courter and Barbara Loe Fisher

Totalitarisme

De coronacrisis en de grondstroom van totalitarisme. Een gesprek met Mattias Desmet - YouTube

Wil je op de hoogte blijven van #REBELSONLY? Meld je dan aan op de nieuwsbrief :

www.elke-vermeire.be/podcast

Je kan helpen om onze boodschap te verspreiden door deze podcast te liken en te delen. Je kan ons project ook steunen door een portie #buikgeluk toe te voegen aan je eigen leven met de Gutness Lifestyle.

Kan je de aflevering hier niet afspelen? Download ze dan via :

• Soundcloud

• Spotify

• iTunes / Apple Podcast

• YouTube

• Vimeo

Of lees het gesprek hieronder:

Kris wil ik graag introduceren als ”een liefdevolle rebelse arts, die zich niet heeft ingehouden de voorbije maanden om op te komen voor zijn mening.”

Waarom Kris Gaublomme dokter wenste te worden

Eerst en vooral Kris, jij bent arts. Het is wel fijn om te weten hoe je daarbij bent gekomen, waarom heb je daarvoor gekozen om arts te worden?

Eigenlijk een heel stom toeval, in zover toeval bestaat. In mijn jonge jeugdjaren, was ik vast besloten om schrijnwerker te worden. Toen was ik er mij er nog niet van bewust dat mijn grootvader meubelmaker was. Het zat ergens in de genen. Later, is het mijn liefde voor poëzie die me heeft doen beslissen om germanist te worden, Germaanse talen te studeren. In mijn laatste jaar humaniora zag ik een bus ongeval voor mijn ogen. Er kwamen drie vrouwen bloedend uit de aangereden auto uitgekropen. En ik dacht van: “Jezus, ik hou me met gedichtjes bezig terwijl ik hier niet weet wat gedaan, hier bij die mensen die hulp nodig hebben.” Trouwens anderen wisten dat ook niet. Die dag heb ik beslist van “Gedichtjes lees ik wel in mijn vrije tijd, ik wil dokter worden.”

Dat is inderdaad wel een mooie anekdote om mee te openen. En dan heb je meteen het jaar daarop gekozen: “Ik ga studeren voor arts.”? En hoe is dat verlopen? Welke studies heb je gedaan?

Ja, klopt. Ik heb mijn gewone geneeskunde studies doorlopen met op een bepaald moment enige interesse voor homeopathie, maar dat is snel weer naar de achtergrond verzonken. Ik ben dan in een groepspraktijk gestapt. Ik heb daar vier jaar gewerkt, tot ik redelijk gefrustreerd raakte over de behandeling van chronische problemen, psychische problemen, door mensen met depressies, mensen met chronische darmproblemen,… In waanhoop heb ik toen een paar patiënten naar een homeopathisch centrum gestuurd, bij mij in de buurt. De resultaten waren verbluffend, dat ik dacht ”Die man met de ziekte van Cröhn kon  ineens alles terug eten. Ik ga die mensen niet meer volstouwen met medicatie. Ik ga die naar die homeopathische dokter sturen.” Een jonge man met minstens 48 wratten waarvan ik dacht ”Ik ga die niet allemaal wegsnijden, als ik zie dat een homeopathisch middel die gewoon kan doen verdwijnen…”

Op korte termijn had ik de helft van mijn praktijk uitverkocht en allemaal naar dat centrum gestuurd. Ik dacht toen: ”Ofwel hou ik hiermee op en doe ik of homeopathie niet bestaat of ik ga het zelf studeren.” Ik heb uiteraard de tweede keuze gemaakt. Ik ben dan zelf drie jaar in opleiding geweest in een centrum in Hechtel. Ik ben daar nog vier jaar blijven hangen als supervisor homeopathie. En ik heb de rest van mijn carrière alleen nog homeopathie gedaan, klassieke homeopathie.

Maar wel als arts zijnde?

Als huisarts met een insteek van homeopathie.

Dus je hebt wellicht in jouw studies geneeskunde geleerd om symptomen te bestrijden, vermoed ik.

Ja.

Homeopathie

Je bent er zelf achter gekomen van “Dat is niet wat ik wil doen. Ik wil mensen op een andere manier genezen.” En dan ben je met jouw titel gewoon vanuit die homeopathische insteek beginnen werken?

Ja. Het is gewoon een andere aanpak. Het is oog hebben voor de patiënt in zijn geheel. Leren luisteren naar die patiënt, in plaats van de patiënt naar u te laten luisteren. Het verhaal beginnen te begrijpen achter de ziekte, want elke ziekte heeft zijn verhaal. En als je dat begrijpt, sta je zoveel verder dan de symptomen waar de patiënt komt mee aandraven. Dat vind ik zo cruciaal, ook de symboliek van de symptomen, die zo sprekend is.

Als je daar allemaal rekening mee houdt en je vindt een niet-invasieve geneeswijze, een geneeswijze die geen schade aanricht, die geen nevenwerkingen heeft, en toch de patiënt op de goede weg zet, energetisch vooral en de patiënt helpt om vanuit zijn eigen immuunsysteem, vanuit zijn eigen geneeskracht de problemen op te lossen…Ja dan is dat zo mooi. Dan is dit het mooiste beroep van de wereld.

Wat is de visie van de klassieke geneeskunde op homeopathie? Heb je daar invloeden van gekregen in uw opleiding? Of werd daar niet over gepraat?

Tijdens de opleiding is er geen woord gezegd over homeopathie. Tegenwoordig gebeurt dat wel maar dan alleen in de zin van dat is flauwe kul, daar is niets van bewezen, dat is allemaal placebo effect. Ik zeg altijd: “Ja kijk, als homeopathie placebo is, dan raad ik al de klassieke geneesheren aan om zoveel mogelijk placebo’s te geven, want die van mij die werken fantastisch.”

Ik heb dezelfde patiënten terug gezien die ik eerst als klassieke huisarts, later als homeopathische huisarts, en de resultaten waren gewoon stukken beter. Dus dat was voor mij een veel mooiere manier om mijn job uit te oefenen omdat je echt langdurige effecten zag. Mensen die niet meer bleven hervallen in een probleem of in eenzelfde probleem dat telkens terug kwam. Maar mensen die echt hun immuniteit zagen vergroten en vandaaruit uit dat chronisch ziek paadje geraakten, om gewoon terug gezonde mensen te worden.

Alles komt erop neer van: “We zijn geboren met een gezond immuunsysteem, enigszins erfelijk belastend misschien maar verder gezond. Laat ons dat immuunsysteem op peil brengen en op peil houden en dan word je als arts werkloos.” Ik heb zo’n patiënt gehad die ik een of twee keer gezien heb en dan jaren niet meer of soms nooit meer.

Niet interessant natuurlijk voor de portemonnee…

Commercieel niet interessant maar dat is uiteindelijk wat je als arts wil. Dat is gewoon jezelf overbodig maken, zorgen dat die mensen goed functioneren.

Rol van voeding op gezondheid

Wat is dan de rol van voeding in het verhaal dat je doorheen de jaren hebt gebracht?

Dat is cruciaal natuurlijk, he. ”Je bent wat je eet” zegt het spreekwoord. En dat klopt natuurlijk ook. Je kan niet gezond zijn als je je alleen voedt met junkfood. En dan loop ik misschien een beetje vooruit, maar dan kom ik op het verhaal van vaccinaties. Hoe wil je in godsnaam jonge mensen gezond maken door ze te vaccineren als ze zich volproppen met junkfood? Dat werkt gewoon niet.

Ja dan komen we natuurlijk meteen ter zake, maar dat is het dan ook vanuit mijn rol. Ik ben ook heel hard bezig met immuniteit als voedingsdeskundige, met darmgezondheid.

Je verwees daarnet al naar de ziekte van Cröhn. Ik heb ook al verschillende klanten geholpen met de ziekte, door mijn visie op gezondheid te delen. De resultaten zijn dan zo indrukwekkend.
En dan hoor ik dat de behandelde arts zo verbaasd is, dat ze al jaren in behandeling zijn zonder resultaat en op korte tijd door mijn boek “Geluk in je buik” te lezen en dat toe te passen, ineens klachtenvrij zijn. Dan denk ik: ”Hoe is het mogelijk dat iemand die gestudeerd heeft voor darmarts, dit verhaal niet kent of niet gebruikt?” Ik vind het nog altijd te frappant voor woorden.

De darm is de poort voor ons immuunsysteem en als het daar fout loopt dan komt het niet goed. Dat kan niet.

Holistisch denken

Is het dan ook niet een beetje het idee in de klassieke geneeskunde, dat er specialisaties zijn per orgaan en dat het lichaam niet als één geheel wordt bekeken?

Ja, specialisten in de klassieke geneeskunde zijn loodgieters in mijn ogen. En soms ben ik heel blij dat die er zijn. We hebben goede loodgieters nodig af en toe. Dus ik ga het kind met het badwater niet weggooien. Maar als je alles zo fragmentarisch bekijkt, zo orgaangericht bekijkt, dan verlies je het idee, het besef wat er achter zit, de persoon in zijn geheel en alle aspecten die er aan vast zitten en evenzo zijn voeding, zijn trauma’s, enz...  Als je daar geen oog voor hebt, hoe kan je dan ook nog maar hopen van goede resultaten te krijgen? Dat werkt niet.

Wat trauma’s betreft bijvoorbeeld: Jij keek en luisterde vroeger eveneens bij het behandelen van een patiënt, naar het verhaal en keek ook naar zijn emoties en de trauma’s welke deze persoon had meegemaakt?

Ja absoluut. Daarom is het ook zo belangrijk de patiënt te laten vertellen, niet de directief te zijn in de anamnese, maar gewoon het verhaal vanuit de patiënt te laten komen. Dan komt er misschien iets heel anders uit de bus dan de klacht waarmee hij naar u is toegekomen. Heel vaak zelfs. En daar gaat het dan ook om. Als je daar kan op inpikken dan ben je vertrokken. Dan kom je bij de kern van de zaak en dat is waar gezondheid over gaat.

Ja natuurlijk. Het enige spijtige is dan, als mensen met echte klachten bij u terechtkomen en jij helpt hen dan echt tot in de kern met bijvoorbeeld homeopathische middelen,  die zijn niet terugbetaald… Dus dan zijn dat vaak ook al mensen die het financieel moeten kunnen betalen. Of zie ik het daarin verkeerd?

In mijn geval, neen, denk ik dat je het verkeerd ziet. Ik werkte als huisarts. De consultatie werd even goed terugbetaald door mutualiteit. Het homeopathisch middel kregen ze mee op consulatie. Ze hoefden zelfs niets aan te kopen. Ik gaf het mee. Trouwens homeopathische middelen zijn belachelijke goedkoop. Voor een buisje granulen betaal je misschien vijf à zeven euro. Er zitten honderdtwintig korreltjes in. Eén korreltje is voldoende voor een behandeling. Dus daar kom je de rest van je leven mee toe als je dat zelfde middel nodig hebt.

Eigenlijk was hiermee zelfs niet veel geld mee te verdienen en is het misschien net daarom dat het niet populair was, of is?

Vanuit de farmaceutische industrie is dit natuurlijk alles behalve interessant want:

a.   de behandeling kost niets;

b.  uw patiënt wordt gezond en heeft dus geen medicatie meer nodig.

Ja dat is een ramp voor iemand die rijk wil worden van geneesmiddelen.

Vaccinatieschade

Heb je specifieke ervaringen gehad met de farma waarvan je denkt: “Hm, dat is ook één van de redenen waarom ik er niet mee verder wou?” Of was het puur vanuit je ervaringen met patiënten?

Ik heb uiteraard een aantal nevenwerkingen gezien van medicijnen bij patiënten met klassieke medicatie en dan afortiori het terrein waarin ik terecht gekomen ben, dat is het verhaal van die vaccinaties. Daar waren de gevolgen gewoonweg rampzalig.

Dus u heeft zich jaren verdiept in het gevolg van vaccineren. Kan je daar iets meer over vertellen?

Het was ook tijdens mijn opleiding homeopathie, dat wij in de praktijk waar er meerdere dokters zaten, ik een aantal verhalen hoorde van patiënten met ernstige neurologische schade, hersenschade, epilepsie, longontstekingen en andere ernstige aandoeningen, na vaccinatie heel duidelijk. Waarom was dat zo duidelijk? Omdat na een volgende vaccinatie datzelfde verhaal identiek terug op de proppen kwam. Dus dat viel niet te loochenen.

Ik was eerst gewoon verbaasd van “Oh, daar heb ik in mijn opleiding nooit een woord over gehoord. Wat is dit?” En toen ben ik achter een boek gekomen ”DPT, a shot in the dark”, DPT difteri tetanus het kinkhoestvaccin, een schot in het donker. En ik las in dat boek al die klachten, al die symptomen, die ik dagelijks in mijn praktijk ook tegenkwam. Om maar een voorbeeld te noemen: kinderen met terugkerende oorontstekingen, darmontstekingen of andere dingen die stuk voor stuk beschreven stonden in dat boek. Hyperkinitisme bij kinderen: En ik dacht van ”Verdorie. Dit is het antwoord op de vragen waarmee ik allang mee liep. Hoe komt het dat die kinderen hier blijven mee sukkelen?”

Dit is gewoon een rechtstreeks gevolg van een inenting. Hoe kan het ook dat zelf ik als arts hier dusdanig niets van af weet? En dat ook de meesten van mijn patiënten daar niets van af weten? Ik dacht: ”Dit kan gewoon niet.” Ik ben dat boek gaan samenvatten en heb toen een kleine brochure uitgeven, met die samenvatting.

Ik ben daar beginnen over te praten met een aantal ouders, patiënten, die bij mij kwamen. Een koppel vond dat ook een heel belangrijk thema en die zijn samen met mij aan tafel gaan zitten en zo hebben we dan een werkgroep opgericht. Dat is in 1991 preventie vaccinatie schade geworden, dus hadden we een vzw en zijn wij een tijdschrift gaan uitgeven. En toen was het aan het rollen natuurlijk, want dat boek dat ik gelezen had, daar stonden een aantal referenties in, gelukkig maar. Dan ga je die referenties opzoeken. Maar in die artikels, die wetenschappelijke artikels, staan ook weer referenties in en dan ga je die weer opzoeken, dat is een lawine effect. En dat maakt dat ik momenteel met een bibliotheek zit van een kleine tienduizend boeken en artikels, waar ik mijn informatie uithaal. En er komt altijd maar meer en meer bij.

Het is echt wel gestoeld op heel veel wetenschappelijke evidentie en bewijs.

Gelukkig maar, want ik heb mij niet honderd maal maar duizend maal de vraag gesteld van ”In godsnaam hoe kan dat dan? Ben ik dan de enige die het ziet en al die anderen menen dat ik onzin vertel. Dat kan toch niet dat ik het bij het rechte eind heb en al die anderen ongelijk hebben.”

Maar dan kom je terug bij die wetenschap, kom je terug bij die artikels, en keer op keer vind je dan de bevestiging. Het is wel degelijk zo. Het klopt wel dat verhaal. Ik mag hier niet over zwijgen want het is te belangrijk voor onszelf en voor onze kinderen dat dit bekend is.

Conflict of intrests – Wetenschappelijk onderzoek

Hoe komt het dan dat er nu constant gegoocheld wordt met “Ja maar het is wel wetenschappelijk bewezen wat we nu massaal aan het doen zijn? Dan is daar dan blijkbaar ook onderzoek naar gedaan of wetenschappelijk bewijs voor?”

Het hangt ervan af wat je wetenschappelijk onderzoek noemt. Je kan studies doen, je kan statistieken opstellen maar ”There are lies, greater lies, and statistics”[i] zeggen ze. Je kan met statistieken alle kanten op. En dat is ook wat er gebeurt. Zeker bij het gros van de onderzoeken die door de farmaceutische firma’s zelf wordt uitgevoerd. Ja, dat is zo gemanipuleerd en zo bij het haar getrokken. Dat wordt dan gepresenteerd als wetenschap maar is zo weerlegbaar onjuist, dat als je echt vertrekt van de “raw data” (de gegevens zelf) en die correct gaat analyseren, dan komt men bij een heel ander verhaal uit.

Ik kan daar een voorbeeld ter illustratie bij geven:
Dat is de studie over, dan komen we bij een ander heel hot topic, het verband tussen het mazelen/bof vaccin en autisme, waar de CDC zelf in het begin van de eeuw, 2000-2003 een studie verricht heeft, of er nu verband was - omdat dat gezegd werd - die dan in 2004 een resultaat publiceert, waaruit blijkt dat er totaal geen verband is tussen de twee, tussen BMR-vaccinatie(bof, mazelen en rode hond) en autisme. Terwijl tien jaar later, één van de medeauteurs van die studie, uit de kast komt en zegt: ”We hebben alles gewoonweg gefraudeerd. We hebben documenten vernietigd, we hebben de statistieken gemanipuleerd, tot we dit als conclusie konden voorleggen.”

Maar ik kan er niet meer over zwijgen, want dit is zo fout. Dan zie je dat al die studies, vaak gefinancierd zijn, zo niet door mensen uitgevoerd zijn die heel sterke belangen hebben bij de farmaceutische industrie ”conflict of intrests”(Belangenconflicten). Goede wetenschappers waarschijnlijk, want ik twijfel niet aan de capaciteiten van die mensen als wetenschapper. Ik twijfel heel erg aan hun afhankelijkheid.En wanneer je betaald wordt door die farmaceutische industrie, dan heb je twee keuzes:

·         Ofwel vertel je het verhaal zoals het is, en dan pleeg je wetenschappelijk gezien zelfmoord. Dan krijg je nooit meer subsidies om verdere studies te doen, verdere publicaties te doen, en je op te werken in dat wereldje van wetenschappers.

·         Of je plooit je ernaar en speelt het spel mee. Je geeft gefraudeerde data en dan kan je jezelf opwerken tot de hoogste rangen met heel veel status en heel veel eer. Maar dan weet je dat je elke dag in bed kruipt met ”Ik heb weer heel veel gelogen vandaag.”

Wat een gewetenskwestie voor die mensen, zou ik dan denken…

Voor sommigen wel, voor anderen lijkt dat bijzonder vlot te gaan. Die lijken weinig last te hebben van dat geweten. Dat ligt mij niet, maar er zijn inderdaad behoorlijk wat mensen die daar ofwel nooit vanaf stappen ofwel na verloop van tijd toch tot inzicht komen. En dan opbiechten hoe het echt gegaan is. Maar dat zijn dan de mensen die zeker verdwijnen uit het wetenschappelijk wereldje, als ze al het geluk hebben dat ze niet een het of ander vreemdsoortig ongeval tegen komen en daar het leven bij inschieten.

Misschien zijn er tegenwoordig te veel mensen die hun job kiezen voor status, om veel geld te verdienen en dan heb je het verhaal wat zich nu afspeelt.
Waar zijn de artsen nu inderdaad naartoe die iets doen om het goed te doen voor de mensen?

Ja, die zijn er. Maar er zijn er sommigen die zich niet bewust zijn vanwaar ze eigenlijk mee bezig zijn, die gewoon blind de instructies volgen die hen opgelegd worden. Er zijn er anderen die wel snappen dat het verhaal niet echt klopt, maar heel bang zijn voor de repercussies, bang zijn om gesanctioneerd te worden, zelfs hun job zullen verliezen, zoals ik.

[i] There are lies, damned lies, and statistics, Marc Twain

Heksenjacht - Angst voor repercussies, eed van Hippocrates en de controlesystemen

Ik ging net zeggen: “Daar weet jij dus alles van”, dus vertel! Welke ervaring heb je daar mee van “Ik ga dat onderzoeken en ik kom daar tegen op” door de jaren heen?

Dit is voor mij zo fundamenteel. Als je niet eerlijk bent met jezelf en niet eerlijk kunt zijn met jouw patiënten, dan houdt het op. Dat zit niet in mij. Ik kan daar niet over zwijgen. Omdat ik weet hoeveel schade het aanricht als mensen die informatie niet hebben, dan gaat dat regelrecht in tegen onze eed van Hippocrates. ”Primum non nochere”: Eerst en vooral geen schade aanrichten bij uw patiënt en dan vooral gaan kijken wat je voor positiefs kunt doen. Ja, dat is deze dagen dus volledig naar de prullenmand verwezen.

Maar natuurlijk als je het niet bewust doet, veel mensen en ook artsen doen het niet bewust, dus volgens hen volgen ze wel nog die eed van Hippocrates op...

Ik denk dat ze zich gewoon de vraag niet stellen. Ze lopen gewoonweg aan de leiband en doen wat van hen verwacht wordt. Artsen hebben een individuele verantwoordelijkheid naar hun patiënt toe. Ze zijn het in eer en geweten verplicht om te kijken of deze informatie eigenlijk klopt, of hun engagement klopt. Eigenlijk vind ik niet dat een arts zich kan permitteren om zomaar te doen wat een artsenkrant hen voorschrijft of de gezondheidsraad hen voorschrijft, zonder zichzelf ooit de vraag ts stellen ”Klopt dit wel. Is dit correct?”

Vanwaar halen artsen dan hun informatie? Want jij bent zo goed ingelezen, u hebt tal van boeken liggen. Maar waren halen die andere artsen dan hun informatie vandaan?

De artsenkrant. Een krantje, gefinancierd door de farmaceutische industrie waar alle wijsheid instaat die ze horen te kennen, de richtlijnen natuurlijk van de hoge gezondheidsraad. Die dan trouw bewaakt wordt door een maffieuze instelling zoals de orde der huisartsen, die zorgt dat als je die maatregelen of die richtlijnen niet volgt, dat je gesanctioneerd wordt, tijdelijk geschorst, definitief geschorst, om de wildste redenen.

Ik ben zelf zo bijvoorbeeld ruim twee jaar geleden voor twee jaar geschorst, omdat ik gewoon in een interview - waar ik zelf niet op aangedrongen had - met VTM in verband met een mazelepidemie in New York, een aantal bewijsbare kanttekeningen gemaakt had bij de efficiëntie en de veiligheid van het mazelenvaccin. Ja dat kan dus blijkbaar niet. Terwijl ieder woord wat ik daar gezegd heb, bewijsbaar was en toch word je dan daar dan twee jaar lang voor geschorst.

Ik ben in beroep gegaan daartegen, dus dat is nooit ingegaan. Er was een tweede zaak lopende bij de orde, ook voor een aantal redenen. Uiteindelijk ben ik dus een goeie maand geleden, eind september, definitief mijn licentie als arts kwijtgeraakt door de provinciale geneeskundige commissie. Enkel en alleen op basis van het vermoeden, dat ik in de praktijk geen mondmasker zou dragen. Iets wat niet op tafel lag en waar geen enkel bewijs voor was, dat louter een vermoeden was. Bovendien gebaseerd is op een regel die geschrapt is uit de wet op het uitoefenen van de geneeskunde. Dat is blijkbaar voldoende om op minder dan 5 minuten tijd te beslissen dat je je licentie als huisdokter kwijt speelt.

Wij zwijgen niet meer

Ik hoorde van u dat er gelukkig steeds meer artsen zijn die dat doen?

Ja, ik denk dat de grote frustratie is van een instelling zoals de Orde der Artsen, die merkt dat ze compleet de grip aan het verliezen zijn op een groep artsen. Het blijft een minderheid, dat geef ik graag toe. Maar wel een groeiende groep artsen die zeggen: ”Wij zwijgen niet meer!”

We zwijgen niet omdat ons geweten ons vertelt dat we moeten zeggen wat ook de consequenties zijn, ook als we geschorst worden. Die artsen ga je niet meer veranderen, die gaan niet zwijgen en dat is de grote frustratie van de Orde en daarom probeert ze weer met sterke maatregelen, sancties, schorsingen die mensen onder druk te zetten, maar helaas dit lukt niet.

Chapeau absoluut! Ik ben al heel erg blij dat er mensen zijn zoals jij. De vraag is alleen “Wat houdt dat dan in zo’n schorsing?“ Dan kan je je job niet meer uitoefenen?

Bij een schorsing word je verplicht om tijdelijk jouw praktijk dicht te doen. In mijn geval, met provinciaal geneeskundige commissie ben ik gewoon mijn licentie kwijt. Ik ben geen huisarts meer. Ik zal nog huisarts zijn tot de dag dat ik sterf maar ik mag mijn praktijk niet meer uitoefenen, want dan beoefen ik onwettig de geneeskunde.

Maar je mag dan misschien wel nog iets alternatief doen? Zoals ik zou zeggen “als homeopaat?”
Zou je dat dan wel mogen?

Je kan nog altijd consulent zijn en mensen goede raad geven. Maar je mag geen diagnose stellen, geen onderzoek doen, geen medicatie voorschrijven, geen bloed trekken,…

Dat is inderdaad schrijnend. Wat heeft dat met jou als mens gedaan?

In mijn geval, relatief weinig aangezien ik toch sowieso van plan was te stoppen met mijn praktijk. Ik had al een poosje de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en ik wou mijn tijd sowieso spenderen aan andere dingen dan mijn praktijk. Met pijn in het hart, want het werk dat ik doe, doe ik heel graag. Ik vind het ook een beetje vaandelvlucht tegenover de patiënten die ik heb. Maar ik weet dat het alternatief dat nu op weg komt, de weg is die ik nu te gaan heb. Daar wil me met hart en ziel aan wijden.

Nieuwe samenleving

Ik heb jou gecontacteerd omdat je hoop geeft in een tijd waar veel mensen die verloren zijn. Ik krijg dagelijks heel veel berichtjes van mensen die zeggen “Ik weet niet waar dit naartoe gaat. Ik zie het niet meer zitten. Ik ben zo bang voor alles wat ons te wachten staat.” Jij bent met geweldige initiatieven bezig. Eén van de grootste angsten van de mensen, die zich op dit moment niet wensen te laten vaccineren, is dat ze binnenkort niet meer gaan geholpen worden en in het medische circuit volledig gaan uitgesloten worden. Met welke initiatieven ben je zoal bezig op dit moment?

Dat is een beetje het laatste initiatief in de reeks. We zijn begonnen met een klein groepje wakkere burgers in Maasmechelen, met mensen die ook gewoon zich vragen stelden bij de aanpak van Corona, niet de realiteit van Corona, maar de aanpak ervan. Bij mekaar zochten ze naar informatie, steun en verbinding. Die groep is zienderogen toegenomen, van een paar tiental mensen tot een vijfhonderd man.

Vanuit die groep is dan bij mij het idee gerezen van ”Kijk het is niet genoeg om wat samen te komen en te praten! We moeten een alternatief creëren, een alternatief voor een vrije autonome samenleving, een parallelle samenleving, onafhankelijk van de matrix, zoals men dat noemt, van het klassieke systeem met al zijn dwang en zijn beperkingen van dien, een alternatief voor de angst die er inderdaad leeft, met een parallelle samenleving die gestoeld is op vertrouwen, hoop, op solidariteit, op wederzijdse hulp, op waarden.”

Ik ben vertrokken van de waarden die ik belangrijk vind, heb die neergeschreven en dat gaat dan over autonomie, vrijheid uiteraard, maar ook over gezondheid, zelfhulp. Waarden zoals gelijkwaardigheid, ecologie, respect, respect voor iedereen, respect dat uiteraard ook geweldloosheid inhoudt op ieder vlak, fysiek, verbaal, emotioneel.. Ja, dat zijn dingen die niet kunnen. Vanuit die waarden ben ik gaan denken “Wat zijn nu de dingen die belangrijk zijn in een echte samenleving?” Dat is waar we naartoe wilden, mensen die samen leven.

Want dat was meer en meer zoek. We leefden in een maatschappij van angst, een maatschappij van verklikkers, mensen die mekaar den duvel aandeden, en gingen verklikken bij de politie. En wij zijn gaan denken ”Wat is zoal belangrijk?” Er zijn een aantal thema’s, een aantal terreinen in een samenleving die belangrijk zijn. Waarom kunnen we die niet zelf van de bodem terug opbouwen op een basis democratische manier dat wil zeggen van onderuit; een manier waarop de mensen zelf beslissen wat ze willen doen, hoe ze het willen doen, hun eigen regels maken. Dat is een eerste essentiële zaak: die basis democratische gedachte.

Dan zijn er rond al die thema’s groepjes gevormd die zijn samengesteld rond thema’s zoals, het meest essentiële “voedsel en water”; Als het ergste eraan komt, hoe geraken we nog aan voeding, hoe geraken we nog aan drinkwater, ook als men de kraan dichtdraait, ook als men de winkels sluit.

En vandaaruit het idee ”We moeten zelfvoorzienend worden.” We moeten zelf onze groenten gaan kweken. We moeten zelf voor waterfilteringssystemen gaan zorgen, dingen zoals energie, zorgen dat we kunnen koken dat we licht hebben in huis, ook als men de stroom afsluit.

Is dat een scenario waar u rekening mee houdt?

Dat is een scenario waar ik niet van uitga, maar waar ik rekening mee hou. Dus er is een werkgroep gekomen waar mensen zich over dat thema ”Voedsel en water” gebogen hebben, en die nu volop bezig zijn om voedselbossen aan te aanleggen zijn her en der bij mensen, dus voor hun eigen voorziening.

Er is een groep ”Energie”, die zorgt voor die eventuele aanvullingen op de klassieke energie. Hoe kan ik zorgen dat ik via zonnepanelen, stroomgenerator wat dan ook, dat ik aan energie geraak en andere vormen van ecologische energie, waarbij ik al meteen een belangrijke opmerking wil maken van: Dit soort projecten is inderdaad misschien vertrokken vanuit de Coronacrisis en de angst van wat als het echt heel erg wordt? Hoe kunnen we ons dan redden? Maar het gaat veel verder dan dat!
Het gaat eigenlijk veel meer nog over de vraag van ”Hoe zien we onze toekomst? Hoe willen we samenleven met mekaar? Ook op lange termijn? Ook zonder crisis? Wat is de manier van waarop wij samen willen onszelf organiseren.”

Er zijn andere werkgroepen gestart rond ”Onderwijs.” En Onderwijs is een woordje wat men niet graag hoorde en is men educreatie gaan noemen. Mensen die zich zijn gaan bezighouden met alternatieve onderwijsvormen, thuisscholing en tot soort zaken.

Er zijn plannen gemaakt rond ”Wonen.” Wat zijn alternatieve woonvormen: co-housing, tiny houses, Wat zijn de juridische consequenties daarvan en wat zijn de mogelijkheden? Daar is ook een groep mee bezig.

En uiteraard is er een groep rond ”Gezondheidszorg”, een groep rond ”Cultuur en sport” en een groep rond ”Jongeren”, enfin van jongeren eigenlijk. Dat is geen werkgroep, maar gewoon een groep die functioneert waar jongeren een platform vinden om mekaar te vinden, verbinding te zoeken en uit die isolatie te geraken, dat isolement dat ze heel sterk ervaren met hun vrienden of hun intussen ex-vrienden. Een soortgelijke groep voor ”Senioren”, waar ook senioren mekaar kunnen vinden en kijken wat is ons aspect; waar lijden wij als senioren het meest onder in deze crisis.

Al die werkgroepen samen die worden ergens overkoepeld door ”Een raad” waarbinnen de werkgroepen op regelmatige basis, op maandelijkse basis verslag uitbrengen over wat zij gedaan hebben die maand. Daar wordt dan ook een nieuwbrief van gemaakt, die rondgestuurd wordt.

Heel dat project hebben we VRIJLAND genoemd; een toepasselijke naam, denk ik. We hebben binnen VRIJLAND twee categorieën van leden: Er zijn sympathisanten mensen die onderschrijven dat ze het eens zijn met de waarden die wij gesteld hebben en anderzijds de werkpaarden, de effectieve leden die echt in die werkgroepen het grote denkwerken en werk-werk verrichten. Dus iedereen is vrij of hij zich eerder vrijblijvend als sympathisant aansluit bij VRIJLAND of echt actief mee wil bouwen aan die nieuwe samenleving, die toekomst. En voor die mensen is er een website gemaakt waar al de maandelijkse verslagen terecht komen van al de werkgroepen waar iedereen die kan inzien.

Er is nu om de veertien dagen een video conferentie, voor alle leden en sympathisanten zodat we mekaar beter kunnen leren kennen en vragen kunnen stellen. We organiseren twee keer in de maand een wandeling: één keer op provinciale basis, één keer op nationale basis voor heel Vlaanderen, waar ook weer mensen weer mekaar leren kennen, verbinden, en voelen, ervaren, zien gewoon dat ze niet alleen zijn.

Want dat is het gevoel van veel mensen. “Ik ben het niet eens met dit. Ik doorzie heel dit spelletje wat bezig is. Ik sta alleen met dat gevoel , alleen met die ervaring.”
En alleen op die bijeenkomsten op deze wandelingen, merken mensen we zijn absoluut niet alleen. Er zijn veel meer mensen dan we durven denken, die op dezelfde manier denken, die dezelfde waarden aanhouden, dezelfde verwachtingen hebben. En ik moet zeggen tijdens de consultaties die ik had, kwamen ook veel patiënten met die bezorgdheid af van ”Het is toch wel allemaal heel moeilijk, het is heel zwaar om dragen, je bent zo alleen.” Keer op keer heb ik die mensen moeten vertellen vanuit mijn eigen gevoel van ”Neen dit is niet zo erg.”

Sorry - en ik ben bijna verlegen om het te zeggen - maar dit is voor mij de beste tijd van mijn leven. Ik heb nooit meer echte vrienden gehad, en ik word inderdaad emotioneel. Ik heb nooit meer echte en hechte vrienden gehad, dan de laatste twee jaar! - mensen die het verstaan, mensen waarop je kunt rekenen, mensen die knuffelen… Ik vind dat gewoon fantastisch! Dat perspectief van ”Wij zijn niet aan het wachten maar aan het bouwen aan onze nieuwe toekomst.” En die komt er! Dat is gegarandeerd. Ja dat vind ik zo mooi, zo hoopgevend.

Ik vind het een heel boeiende tijd eigenlijk, niet makkelijk, verwarrend, heel lastig voor mensen die onder druk gezet worden. Maar zo boeiend en zoveel belovend. Want, dit blijft niet duren! Dit is een moeilijke fase, en ik vrees dat het moeilijkste moment nog gaat komen, de komende weken en maanden. Maar voor we dit en een half jaar verder zijn, gaat er zoveel veranderen, zoveel verbeteren en hebben we terug zicht op die samenleving van het leven die we willen en gaan we zien dat ”Het is de moeite geweest om het vol te houden! Het is de moeite geweest om dit samen te realiseren!”

Ik denk dat het moeilijkste punt voor de meeste mensen zich situeert op het moeten loslaten, het loslaten van “het oude”, als ik het zo mag noemen, terwijl je al volop bezig bent met het bouwen van nieuwe systemen. Wat kan je zeggen tegen de mensen die zeggen “Ja maar ik wil helemaal niet evolueren naar een parallelle samenleving. Ik geloof dat dit niet klopt, maar ik heb nog geen zin om alles los te laten.” Hoe kijk je daar dan naar of welk advies heb je daarvoor?

Dat is een keuze die ze kunnen maken voor zichzelf, dat is hun recht. Maar ik vrees dat die de boot gaan missen. En op een bepaald punt gaan merken ”Oei het oude normaal, waar ik naar terug verlang, bestaat gewoon niet meer, is er niet meer.”

Je hebt alleen de chaos die nu gepredikt wordt door de overheid, de belachelijke contradicties in de maatregelen die genomen worden. We keren niet meer terug naar vroeger. Dit kan niet meer. Er is alleen de chaos van nu en de nieuwe wereld die we aan het uitbouwen zijn en vroeg of laat, word je ofwel meegesleept in die chaos als je je daaraan houdt, of je neemt deel aan opbouw van die nieuwe wereld. Maar er gaat weinig tussenin zijn.

Zal er nog een deel van die samenleving in die chaos verder ploeteren en het andere wakkere deel van de samenleving gewoon al zal bezig zijn met zijn eigen ding? Hoe zie jij het?

Ja, ik denk het. Er gaat zeker een overgangsperiode komen, waarin veel mensen nog het idee hebben dat ze nog in die oude wereld gaan verder leven, maar dan meer en meer gaan zien wat er mogelijk is, hoe mooi dat alternatief is en op termijn toch aansluiting gaan zoeken.

Wat kunnen dan de consequenties zijn? Ik denk nu vooral vanuit mezelf. Soms denk ik ook: “Ik doe er niet meer aan mee.” Ik ben ook al bezig met op mijn manier de nieuwe wereld aan het creëren, maar waar ik me dan het meest zorgen over maak is of ze ons gaan straffen.
Hoe kan jij daar dan met vertrouwen in geloven?

Omdat, en dan verwijs ik naar Matthias Desmet, die zelf aangeeft dat van hoe meer dit oude systeem onder druk komt te staan, hoe dictatorialer het wordt, hoe groter de repressie wordt. Maar hij weet ons vanuit historisch oogpunt te vertellen van ”Dit soort systemen houdt geen stand.”

Dus er komt een keerpunt waarop dat totalitaire systeem in mekaar stort en dan moeten we klaar staan met ons alternatief. Dan moeten wij klaar staan om de mensen iets aan te bieden en te zeggen ”Kijk dit kan ook. Dit is hoe wij het willen!” Sluit u aan bij onze gangen en doe mee aan dit vrije en mooie alternatief, dat je als mens in jouw waarden respecteert en al die kansen geeft om als mens te groeien. Ook economisch, emotioneel en psychisch. En wat heel erg opvalt in deze evolutie is hoe het spirituele aspect bij veel mensen boomt. Mensen die zich nooit met spiritualiteit hebben bezig gehouden, en dan bedoel ik niet zweverig, maar gewoon de connectie terug ontdekken tussen uzelf en die hele wereldgemeenschap en verder dan dat. De connectie tussen uzelf en de hele kosmos, uw plaats terug te vinden in die kosmos als mens. Dat is ook heel mooi. Ook daarvoor is heel veel interesse en dat is meer aan de orde dan ooit.

Dat is al jaren bezig. Denk aan de indigokinderen, de kristalkinderen die een veel hoger bewustzijn hebben dan wij, dertig, veertig, vijftig jaar geleden dan. Ook dit is exponentieel aan toenemen. Ook dat biedt ons kansen, want dit zijn kinderen en ook volwassenen die met zoveel inzicht en zoveel wijsheid ons de weg kunnen tonen waar wij naartoe moeten. Dit biedt ons ook de garantie dat we de oplossingen zullen vinden die we nodig hebben.

Ik herken in je stem en op de manier waarop je het verhaalt, dat je er een beetje instaat zoals ik het voel “Je hoeft nog niet het kant-en-klare concept te zien. Je moet gewoon beginnen bouwen, beginnen nu stappen te zetten en het te helpen creëren, zonder dat je eigenlijk exact weet hoe het er zal uitzien he?”

Precies, dat zal zich wel uitwijzen. We moeten gewoon maar onze intuïtie durven volgen. Hoe langer hoe meer vertrouw ik zelf op mijn intuïtie omdat ik keer op keer ervaar van “Die bedriegt me niet.” Het komt iedere keer uit, als ik het echt diep aanvoel, dan komt het ook uit.

Er zitten in mijn hoofd zeker soms nog vraagtekens van: “Is het wel zo? Klopt het wel? Heb ik het wel bij het rechte eind? Vergis ik me niet?”

Dat is een vraag dat ik me vaker stel dan sommige mensen zich misschien voorstellen. Maar als je het echt aanvoelt in je buik, in je hart dan klopt het ook en dan komt het ook uit.

Samenzorg

Ja dat vertrouwen voel ik ook de laatste tijd enorm sterk groeien. Ik merk ook op dat alle mensen waar ik nu die gelijkgestemdheid mee heb, dat dat allemaal mensen zijn die vanuit die hartfrequentie bezig zijn. Ik geloof dat dat de weg is die we moeten gaan. Ik denk ook dat het de rol is van de mensen die dat vertrouwen al voelen om de anderen te overtuigen, en niet vanuit ”We hebben gelijk en jij niet!”  maar echt overtuigen met onze positieve energie.

Dan wil ik nog even terugkoppelen naar wat jij qua gezondheid aan het doen bent, want dat is voor vele mensen ook een bezorgdheid, wat als binnenkort de klassieke geneeskunde ons niet meer gaat helpen? Ik denk dan van “Halleluja dat is een hele mooie kans”. Jij bent met hele fijne initiatieven bezig op dit moment, om ervoor te zorgen dat iedereen gaat blijven geholpen worden.
Kan jij daar nog iets over vertellen?

Graag. Ook daar is vanuit VRIJLAND een besef gekomen. Kijk we zitten met aan de ene kant met een groep mensen die professioneel aan kant gezet zijn of gaan worden. Denk aan de verpleegkundigen die niet meer gaan mogen werken als ze niet geprikt zijn vanaf april, tenminste als minister Van den Broucke zijn zin krijgt…  En aan de andere kant steeds meer patiënten die zeggen van ”Mijn huisdokter heeft me gewoon aan de deur gezet omdat ik durf dat ik niet geprikt was.” Of je krijgt de groots mogelijke moeite om in het ziekenhuis verzorgd te worden, als ik geen PCR test laat uitvoeren.

Ik dacht wat is er nu evidenter dan die twee groepen bij mekaar te brengen, zodat we kunnen zorgen dat die hulverleners hun ding kunnen doen op de manier dat ze willen en antwoord bieden op die hulpvragen die van steeds meer mensen komt. We moeten daar een pragmatische oplossing voor vinden. Daar zij we ook gaan aan werken. Ik ga het verhaal inkorten, maar dat heeft geresulteerd in een vzw die we aan het oprichten zijn, die vrij binnenkort functioneel gaat worden, en dat heet samenzorg. We zorgen samen voor mekaar.

Een vzw die gaat in eerste instantie functioneren als een platform, die de verbinding maakt tussen die hulpvrager en die hulpverleners, via een dispatch systeem, via een CRM systeem, waarin die hulpverleners genoteerd zijn zodanig dat mensen kunnen bellen naar een vast nummer en zeggen ”Ik ben dringend op zoek naar een kinesist die me nog wil behandelen, of een tandarts, die me van mijn tandpijn kan verlossen, of een huisarts of een voetreflexoloog” of wat dan ook, want wij zien dit holistisch, dus heel breed.

De enige voorwaarde om mee te doen aan dit systeem, is dat je akkoord gaat om alle mensen te behandelen zonder onderscheid of ze nu geprikt of niet-geprikt zijn, wat ook hun mening is. We gaan niet discrimineren zoals we zelf gediscrimineerd worden. Ten tweede dat je bereid bent om holistisch te werken, dus die patiënten, die klanten, die persoon in zijn geheel te bekijken en zoveel mogelijk te werken in richting van zelfredzaamheid.

Iedereen die bereid is om mensen op die manier te ontvangen, is welkom in het systeem. En het was nog niet de bedoeling eigenlijk om dit nu al bekend te maken maar er is toch een link ontsnapt en de respons is gigantisch groot. Er zijn nu al mensen die er nu al willen aan mee doen zowel als hulpverlener als aan onze dispatch. Het is onvoorstelbaar.

Ik krijg er helemaal koude rillingen van dat is echt motiverend en hoopgevend.

We hoopten genoeg medewerkers te vinden om het systeem een beetje aantrekkelijk te maken, We hebben nu al voor het gelanceerd wordt meer dan 2000 kandidaten, die er willen instappen. We hoopten dat we voor de dispatch toch een 30tal mensen zouden vinden die bereid waren van daar in eerste instantie op vrijwillige basis aan mee te werken. We waren niet zo zeker dat dat ging lukken. We hebben vandaag al 270 kandidaten voor de dispatching. Dit is waanzining.

De nieuwe wereld is er eigenlijk al, hé?

Ja het is er al. Ja inderdaad. En ik vind het ook heel belangrijk dat je dat opmerkt. Het is niet iets waar we naartoe werken. Het is er al.

Dat is echt, dat is fantastisch gewoon. En de link is nog niet bekend maar is al wel gelekt. Dus dan gaan we wel binnenkort te weten komen hoe dat mensen het kunnen gebruiken of naartoe kunnen surfen?

De website is nog niet functioneel, maar bestaat wel. Je kan je wel al opgeven.

De website heet www.samenzorg.nu. Als je daar naar surft, kan je een contactformulier invullen als je geïnteresseerd bent om mee te werken. Dan kom je al voorlopig in dat CRM systeem en kan je nadien gecontacteerd worden als we iets verder staan met de organisatie.

Dat gaat over heel België zijn of ben je enkel met Vlaanderen bezig?

Ja, Vlaanderen.

Ik hoorde iets over zorghuizen?

Het eerste project was een zorgpunt, een zorghuis, noem het bijna een soort polykliniek wat we wensten op te richten. De vraag is of dat gaat lukken. Waarschijnlijk niet. Maar we zijn vandaar uit vertrokken met een basisvisie “Wat willen we implementeren op zoveel mogelijk andere plaatsen.” En dus onze eerste insteek is dat netwerk uit te bouwen, die linken te leggen en vandaar uit te kijken waar ontbreekt nog zorgaanbod en waar kunnen we dat verder aanvullen? Dan vetrekken we zowel vanuit privépraktijken van mensen als van bestaande groepspraktijken die zich zien te functioneren binnen dit concept. En op termijn, als dat lukt, ook met grotere centra, waar meer polyklinieken, een aanbod kan gegeven worden en waar dus verschillende disciplines kunnen samenwerken. Dat is zowel organisatorisch als financieel iets complexer, maar dat is dan de volgende stap voor de toekomst.

Wat met betaalbaarheid, de toegankelijkheid? Want als je natuurlijk uit het oude systeem stapt, waarvoor we allemaal belastingen voor betalen, en waar alles terug betaald wordt.
Ik snap dat ik sowieso zou willen bijleggen tot dat systeem, maar ik denk nu eerst vooral in het hoofd van die mensen die het financieel niet breed hebben. Gaat die zorg dan ook toegankelijk zijn voor hen?

Dat is nog een aspect dat niet uitgewerkt is. Daar hebben we nog geen tijd voor gehad. Maar we spelen met het idee van een soort solidariteitsfonds op te richten voor die mensen die inderdaad financiële steun nodig hebben om zich die zorg te kunnen verschaffen.

Natuurlijk. Je hebt al heel wat werk verzet als ik het zo hoor.

Het gaat keihard. We zitten met een groep van zeer gemotiveerde en capabele mensen, die de trein trekken en ik garandeer je, elke dag is er nieuws. Het gaat snel.

Dat vind ik wel heel opmerkelijk, dat eigenlijk een crisis zoals deze ons confronteert met onze eigen creatiekracht. Dat zet toch wel iets in gang, hé?

Ja heel veel. En ook daar voel je weer die gelijkgestemdheid tussen die mensen. Het klikt gewoon binnen die groep. Je voelt dezelfde energie. En dat maakt het wel intens, er wordt heel veel werk verricht. Maar ook zo mooi, zo fijn om met die mensen samen te werken.

Je hebt waarschijnlijk een heel andere drive, dan wat de meeste mensen kennen van  gaan werken om hun geld te verdienen en in het systeem mee te draaien maar dit “out of the matrix” zoals je daarnet zelf zo mooi benoemde en dat is een heel andere insteek hé? Die energie.

Ja.

Preventie

Nog één vraag betreffende het initiatief. Wat gaat de rol van preventie zijn? Want dat is iets wat ik ook heel belangrijk vind.

Cruciaal, denk ik. Ik heb al gezegd dat het de bedoeling is om patiënten zoveel mogelijk zelfredzaam te maken, en de bedoeling is om zo weinig mogelijk therapieën nodig te hebben. Dat wil zeggen: Preventie is dan cruciaal en preventie hangt af van en samen met alles: met het sociaal weefsel waar we in zitten, met voeding, met ontspanning, met werkvoorwaarden,…

Dus al die aspecten die een rol spelen bij het voorkomen van stress en ziekte, die moeten aan bod komen. Ook opvoeding, gezondheidsopvoeding, educatie gaat binnen samenzorg zeker een belangrijke rol gaan spelen, zodanig dat we massaal werkloos worden als therapeut, hopelijk.

Dan zitten we natuurlijk nog met het stukje vaccinatieschade. Er zijn heel veel mensen ingeënt en ik weet dat er nog altijd zogezegd geen wetenschappelijk bewijs is dat er schade is, terwijl we wel volop geconfronteerd worden met de schade die er nu als is. Dat zou willen betekenen dat we met een heel ongezonde bevolking gaan eindigen, iedereen die dan geprikt is en als ze gaan blijven geprikt worden. Hoe staat u daar tegen over?

Wel enerzijds gaan er inderdaad koppen rollen, helaas. Er gaan mensen sterven ten gevolge van hun vaccinaties. We zien nu al dat er mensen zijn die fulminante kankers ontwikkelen, die op een paar weken tijd overlijden, mensen die tromboses doen, hersenbloedingen doen en overlijden, heel zwaar reumatische problemen, enzoverder… Dus de schade door vaccinatie is dramatisch, veel groter dan we beseffen en uiteraard veel groter dan wat in de klassieke media verkondigd wordt. Daar wordt dat probleem volledig doodgezwegen.

Anderzijds zijn er veel meer dingen mogelijk dan we misschien denken. Ook daar waar schade geleden wordt, weer eens via aller mogelijks energetische benaderingswijzen, of dat nu homeopathie of accupunctuur is, het lijstje is lang. Want er zijn zoveel energetische geneeswijzen die in staat zijn om geheel of gedeeltelijk die schade toch op te lossen zoals orthomoleculaire geneeskunde, noem maar op.

En ik zou zeggen aan die mensen die toch problemen gekregen hebben door die vaccinatie ”Geef de hoop nooit op”, laat u nooit wijsmaken, waar ik me altijd aan geërgerd heb ”Hier moet je mee leren leven. Hier is niets aan te doen.” Het gebeurt zelden of nooit dat dat waar is.

Meestal, bijna altijd, is er wel iets aan te doen. Maar blijf zoeken, blijf jouw weg zoeken, blijf die weg zoeken die voor jou de juiste uitweg is uit de miserie waarin je gesukkeld bent. Dan kan je jouw eigen leven toch nog meer kwaliteit geven dan de klassieke geneeskunde vaak voorspiegelt.

Ja, want wat nu vooral op dit moment gewoon wel het probleem is dat het natuurlijk heel hard ontkend wordt, dat de schade het resultaat daarvan is. Ik denk dat we daar op zich niet veel aan kunnen doen behalve dan onze boodschap blijven verspreiden en hopen dat we niet gecensureerd worden. Maar als ik u bezig hoor, denk ik dat de mensen echt de weg al gevonden hebben. Het ripple effect, zoals men dat zo mooi in het Engels zegt, zal dan ook zijn werk wel doen?

Men kan ons niet meer censureren. Zelfs al leg je het internet plat, leg je alle telefoonverkeer plat, die tamtam kunnen ze niet meer platleggen. Er zijn nu al systemen gaande hoe mensen contact kunnen blijven houden, zelfs in de afwezigheid van alle klassieke media. Ze kunnen ons niet doen zwijgen.

Nee, en dat is heel hoopvol omdat van een arts te horen die veel te verliezen had, volgens de waarheden van het klassieke, oude systeem. Weinig mensen zijn bereid om dat op te offeren. Jij bewijst dat jij wel die bereidheid had en dat er zoiets moois in de plaats kan komen.

Ik ben meer dan 30 jaar aan het knokken geweest in verband met die vaccinaties. Men heeft me niet kunnen doen zwijgen tot een paar weken geleden. En zelfs nu. Ik zwijg nog niet. Ik kan nog werken als therapeut. Nogmaals, dat is de frustratie van het systeem… Ze kunnen ons niet tegen houden. Ze kunnen ons niet doen zwijgen. Wij mogen niet zwijgen. We zijn het mekaar verplicht om te blijven praten.

Nog iets waar Mattias Desmedt op drukt ”We moeten blijven praten.” We moeten blijven getuigen van wat we weten en wat we zien, voor de waarheid die we kennen. Dat mogen we nooit inslikken. We mogen nooit ons hoofd in de kast trekken, ook al is het soms gevaarlijk die uit te steken. We moeten blijven opkomen voor onze mening.

Heel belangrijk. Dat is een van de belangrijkste lessen die ik geleerd heb. Ik heb een geschiedenis van heel veel keelontstekingen en sinds ik praat en niet meer zwijg, is mijn keel volledig vrij.
Dat is echt een oproep die ik doe naar mensen die het zo oneens zijn “Doe iets met je keel, praat, spreek voor uw waarheid.” We moeten het samen doen, he? Als we ons allemaal inhouden en denken dat we ons moeten verontschuldigen bijna voor het feit dat we een andere mening hebben…

En belangrijk is daarbij ook om respect te tonen naar mensen die het niet eens zijn met ons. Die hebben ook het recht op hun mening. We moeten die niet afbreken, we moeten alleen misschien die mensen confronteren met enkele belangrijke vragen. Maar ze hebben het recht hun mening te hebben en ook die mensen moeten we graag blijven zien. Hopelijk komt er dan een moment waarop ze tot inzicht komen van en beseffen van ”Hé, zo stom was dat toch niet wat die persoon vertelde.”

Ik vind dat heel belangrijk dat je dat vertelt. Dat we zeker niet hetzelfde doen dan wat ons wordt aangedaan. Want dan creëren we weer dezelfde wereld. We gaan het anders doen!
Maar ik merk wel al dat er steeds meer ingang komt, ook bij die mensen die in het begin nog niet luisterden. Heb je dezelfde ervaring?

Ja, er zijn meer en meer mensen die beseffen dat ze bedot geweest zijn door de overheid en rond zichzelf dingen zien gebeuren die absoluut niet kloppen. En zich daardoor op zijn minst vragen gaan stellen,  al gaan ze niet afstappen van hun mening, maar toch vragen stellen en dat is het begin van de opening. En die opening gaat steeds groter worden, ook binnen het systeem, binnen de structuren komen er barsten.

Als je hoort dat in Spanje, dat men al de boetes terug betaald voor mensen die beboet geweest zijn door de Coronamaatregelen, dat er toch bepaalde rechters zijn die zich uitspreken bijvoorbeeld tegen het gebruik van die qr-code door de politie. Er komen barsten in dat systeem. En die barsten gaan gewoonweg groter worden. Dus ook dat is weer hoopgevend.

Ja absoluut, want dat is bij mij dan de enige bezorgdheid die ik heb dat als het rechtssysteem dit alles blijft tolereren, dan hebben we niets om het aan te vechten. Dan is mijn focus vooral deze nieuwe wereld zelf creëren. Niet vechten tegen het oude. Dat ben jij nu ook aan het doen, hé?

Ik heb het volledig opgegeven om te vechten tegen. Ik wil daar echt geen energie meer insteken. Maar als andere mensen dat willen doen “Dat is ok. daar is niets mis mee”. Maar dat is niet waar mijn weg ligt. Mijn weg ligt inderdaad in de creativiteit., in het creëren van onze eigen wereld. En dingen doen die wij willen. En ik denk dat dat veel meer voldoening geeft dan te vechten tegen.

Ja, ik denk dat dit een fantastische afsluiter zou zijn. Is er iets dat je nog kwijt wil?

Ik wil alleen maar één ding herhalen: blijven praten, blijven uitkomen, schaam je niet voor het feit dat je de enige bent in de familie of de enige op het werk die er anders over denkt. Blijf ervoor uitkomen op een rustige manier, op een respectvolle manier. Maar blijf uitkomen over het feit dat wij niet de gekken zijn, die niet weten waarmee we bezig zijn. Wees jezelf. Wees jezelf getrouw. Zorg ervoor dat je ’s avonds nog in de spiegel kunt kijken.

Dat zeg ik ook altijd. Ik wil mezelf op het einde van de dag nog in de spiegel kunnen kijken. Dat is de reden waarom we het doen, anders verloochen je je eigen ziel, naar mijn eigen gevoel. En er zijn steeds meer mensen die dat doen en dat is mooi. Ik wil Kris nog de gelegenheid geven om hem te vragen nog eens te herhalen waar men jouw initiatief kan verder volgen.

Ik zou zeggen aan de ene kant in verband met informatie over Vaccninatieschade is www.vaccinatieschade.be

Alle initiatieven in verband met VRIJLAND, vind je op www.vrijland.be

En het nieuwe project rond samenzorg wordt www.samenzorg.nu