#Rebel 9 : Riet Van Rompaey
#REBELSONLY : Van chaos naar rust
Wat ik tijdens deze complete pandemie confronterend vond, is de bereidheid van mensen om hun lichaam op te offeren in functie van hun eigen vrijheid. Want wat is dat dan: vrijheid? Duidelijk voor veel mensen iets wat ze niet in hun eigen huis kunnen ervaren. In dat licht heb ik Riet van Rompaey uitgenodigd: home en lifestyle designer. Vanuit haar eigen kwetsbare verhaal werpt Riet een licht op hoe we thuis kunnen komen in ons eigen huis en bij onszelf. Riet is een minimaliseer coach dus ik was 1 en al oor! Het is een superboeiend gesprek geworden waarin we heel wat thema’s aanraken die heel relevant zijn in deze tijd. Enjoy!
Shownotes
Wil je op de hoogte blijven van #REBELSONLY? Meld je dan aan op de nieuwsbrief :
www.elke-vermeire.be/podcast
Je kan helpen om onze boodschap te verspreiden door deze podcast te liken en te delen. Je kan ons project ook steunen door een portie #buikgeluk toe te voegen aan je eigen leven met de Gutness Lifestyle.
Je kan Riet volgen via :
Kan je de aflevering hier niet afspelen? Download ze dan via :
Of lees het gesprek hieronder:
Vandaag in de studio heb ik Riet Van Rompaey, ze noemt zichzelf een minimaliseer coach. Vertel ons even wie jij bent en wat je doet in het leven?
Ik noem mij een hybride tussen een life coach, professional organiser en minimaliseer coach. Ik omschrijf mezelf graag als een home en lifestyle designer. Wat wil zeggen dat ik mensen begeleid naar een leuker, luchtiger en simpel leven. Ik start altijd van de thuis omgeving. Wat kan er weg: clutter, gedachten, to do’s,… Het gaat niet om een leeg huis, maar wel om het omringen met alleen maar je favoriete dingen en mensen. Vrijheid, blijheid en ongehaast leven zijn 3 belangrijke dingen voor mij.
We zijn dat massaal verleerd denk ik. We vullen ons leven met dingen waarvan we denken dat ze moeten, maar dat we daardoor verwijderd zijn van wie we echt zijn. Hoe ben jij daar beland en waarom doe je wat je doet?
In mijn kindertijd had ik steeds het gevoel dat ik er niet echt bij hoorde. Ik was steeds het slimste meisje van de klas en naar het middelbaar toe bleef dat gevoel en vond ik niet echt die aansluiting. Daarna ben ik toch een beetje beginnen te rebelleren. Ik had een grote broer die een rebel was, een jongere broer die iets braver was en ik was de medium rebel. Ik was voorbestemd om burgerlijk ingenieur te worden, maar mijn eerste rebelse daad was om talen te gaan studeren. Ik studeerde Engels en Italiaans en daarna nog internationaal en Europees recht. Mijn stage deed ik bij de Europese commissie en zo ben ik gerold in die wereld van aanbestedingen, Verenigde Naties, Europese gemeenschappen,…
Ik had toen een Italiaanse vriend waardoor ik besliste om naar Sicilië te verhuizen. Ik heb daar 5 jaar gewoond en gewerkt. Op mijn 30ste ben ik toch teruggekomen naar België en in de ratrace verder gestapt. Ik had een carrière in de multinational wereld. In die periode kreeg ik mijn eerste zoon Andréa. Mijn tweede zoon Luca was 3 dagen na de geboorte overleden, wat voor mij natuurlijk een heel zware klap was. Na een paar maanden ben ik toch opnieuw in de ratrace geraakt. Daarna werd ik zwanger van mijn 3e zoon Nicolas en die ben ik verloren op de helft van de zwangerschap dus dat was opnieuw een harde klap. Toch ben ik verder blijven doen en werd ik opnieuw zwanger van mijn 4e kindje en dochter Caro. Dat was een heel stresserende zwangerschap, maar gelukkig heb ik 2 gezonde kinderen en daar ben ik enorm dankbaar voor. Mijn kinderen zijn heilig voor mij.
Ik bleef mezelf vastwerken... Tot 9 jaar geleden mijn oudste broer verongelukte en overleed. Toen is het licht een beetje uitgegaan bij mij, maar ik bleef toch nog verder werken op kalmeringsmiddelen en wilskracht. Na dat project hebben ze afscheid van mij genomen omdat ik toch niet meer zo goed functioneerde. Ik was blij dat er iemand voor mij die keuze heeft gemaakt, maar daarna ben ik wel door een heel zware periode gegaan. Al het onverwerkte verdriet en de trauma’s zijn toen naar boven gekomen. Ik wou daar wel iets mee doen en toen besloot ik om 2 jaar levensschool te gaan volgen. Daar heb ik veel geleerd over voeding en gezondheid. Daarna heb ik life coaching gedaan en professional organising omdat ik met al mijn kennis graag vrouwen en mama’s wou gaan helpen om niet hetzelfde straatje te bewandelen zoals ik had gedaan. Zo ben ik aan de slag gegaan als coach en dat is echt mijn missie.
Je hebt zoveel meegemaakt en al 3 keer geconfronteerd geweest met de dood op korte tijd. Dat moet echt verschrikkelijk geweest zijn voor je… Hoe voelde je je toen corona kwam?
Ja, ik dacht alles te hebben meegemaakt maar toen kwam inderdaad het killer virus corona…
Ik ben dankbaar dat ik voor corona wel al die levenslessen heb geleerd want in deze situatie had het misschien nog moeilijker geweest. In het begin van de corona crisis deed ik er nogal lacherig over en vond ik het nog leuk. Ik dacht toen “2 weken lockdown, leuk!” Ik was toen ook terug veel aan het werken in mijn zelfstandige praktijk. Maar na een aantal weken voelde ik dat er toch iets niet klopte en ben ik beginnen graven. Ik ontdekte dat ons leven en alles wat we leren op school eigenlijk een heel grote trueman show is. Dat was toch een grote rode pil om te slikken. Ik ben er enorm veel mee bezig geweest en dat ging soms wat ten koste van mezelf. Ik moest even terug op mezelf komen. Ik dacht na over hoe vrij ik zelf ben, grenzen stellen, opnieuw leren nee zeggen,… Ik was mezelf niet bewust dat ik nog steeds zo beïnvloedbaar was door geld, politiek en allerlei andere externe factoren. Mijn innerlijke ruimte ben ik nog meer gaan schoonmaken om beter te voelen wie ik nu echt ben. Als je zelf dat werk doet, dan kan je pas aan een ander tonen wat de weg is naar vrijheid.
Van het minimaliseren van je leefomgeving heb je meer de weg gemaakt naar het cleanen van je eigen innerlijke huis om zo dichter bij jezelf te komen. Je vertelde voor de opnames dat je eerst moet kunnen uitzoomen om daarna te kunnen minimaliseren. Wat wil je kwijt over je maximaliseer onderzoek?
Het is een bewust spel dat ze met ons spelen. Als je deze crisis wil begrijpen dan zijn er een aantal basis dingen die je moet weten en dat zijn:
In hoeverre zijn wij geprogrammeerd van in de wieg tot aan het graf?
Wij leven in een trueman show. Het virus is een externe vijand. Als je je eigen terrein onderhoudt, bestaat er geen externe vijand en kan het virus je niets doen.
Er zit ook een economische agenda achter het virus. We zijn nu allemaal gefocust op wie er wel en niet gevaccineerd is... maar terwijl kan er ook een economische crisis aankomen.
Die theorie heb ik ook al vaak gehoord. Dat er een economische crisis aankomt.
Ik denk dat we niet meer naar het oude normaal zullen gaan. De vraag is : willen wij terug naar het oude normaal?
Laten we het zien als een kans om alles terug op te bouwen. Maar wat zijn hun plannen met ons en hoe gaan wij daar onze stempel op kunnen drukken?
Wij zijn het zodanig gewoon geworden om onze stem en kracht weg te geven. Wij geloven wat ze zeggen en wachten tot ze het oplossen voor ons. Onze kracht is groter dan we denken en we zouden met z’n allen kunnen zeggen: “nee, wij doen niet meer mee”. Maar dat is natuurlijk soms makkelijker gezegd dan gedaan.
Het moeilijke is dat de meeste mensen door het systeem in een gouden kooi zijn beland. Het systeem heeft ons aangeleerd dat geld belangrijk is, mooie huizen, succes,… Mensen doen er alles aan om dat te beschermen.
Wanneer ik werk bij mensen probeer ik echt tot de kern te komen van wat er nu echt belangrijk is. Wat er echt belangrijk is, is vaak een veilig nest, vrijheid,… en niet die gouden kooi. Het is soms beter om minder te hebben, maar bewuster te leven. Minimalisme wil niet zeggen dat je geen mooie auto mag hebben als dat voor jou echt belangrijk is. Het is gewoon belangrijk om aandacht te hebben voor wat er echt toe doet in jouw leven. Op die manier zal je meer vrijheid ervaren. Leren nee zeggen is daarom ook heel belangrijk. Elke ja tegen een ander, kan een nee zijn tegen jezelf.
Wat als ze het ons onmogelijk maken om vrij te zijn buiten ons eigen huis? Kunnen we dan nog steeds vrij zijn?
Vrijheid zit vooral in ons hoofd. Ons eigen huis zorgt voornamelijk voor veiligheid en vrijheid waardoor we niet moeten vluchten. Ik ben vrij in mijn hoofd en thuis. Mijn grootste bezorgdheid zijn mijn kinderen want zij zijn jong, willen conformeren en bij hun vriendjes zijn. Dat is normaal en dat proces moeten we hen ook gunnen. We moeten hen ook loslaten zodat ze ook hun eigen pad kunnen bewandelen.
Wat ik wel opmerkelijk vind, is dat de hoofdreden om zich te laten vaccineren vrijheid is. Want wanneer je niet gevaccineerd bent kan je niet gaan eten, op reis gaan,… Ik ga ook graag op reis, maar kan ook heel erg genieten van boeken te lezen, persoonlijke ontwikkeling, klusjes in eigen huis,… Ik krijg het gevoel dat veel mensen het gevoel hebben dat plezier enkel daarbuiten ligt.
Wij zijn geprogrammeerd, want onze aandacht trekken ze eigenlijk continu van buiten ons. Denk maar aan televisie… De bedoeling van de matrix is dat we steeds afgeleid zijn. Ik ben zelf ook lang slachtoffer geweest en zocht zelf de schuld buiten mezelf. Iemand anders de schuld geven is dan ook het gemakkelijkst. Nu zie je dat ook veel dat er schuldzondebokken moeten zijn. Jij bent de enige die iets aan jouw leven kan veranderen.
Voor de crisis was er bij veel mensen al een groot gebrek aan zingeving. Veel mensen deden een job die ze niet graag deden of misten iets in hun leven. Nu krijgen veel mensen wel dat gevoel van zingeving door bijvoorbeeld samen te protesteren tegen het virus. Terwijl ik meer zingeving ben gaan zoeken bij mezelf. Het is ook de bedoeling om meer zingeving te zoeken binnen jezelf en meer te genieten.
Hoe doe je dat? Wat is voor jou die blijheid en plezier in het leven terug vinden?
Ik kom nog buiten en spreek nog veel af met vrienden. We moeten gewoon wat creatiever zijn wanneer we niet op restaurant mogen gaan of naar de cinema. Elke dag sta ik op met de intentie: ik maak van vandaag de mooiste dag van mijn leven. Ik heb in mijn badkamer en keuken wat triggers staan zodat ik het zeker niet vergeet. Soms lukt dat en soms niet, maar ik heb een lifestyle gemaakt die volledig bij mij past. Daardoor kan ik elke dag dat vakantiegevoel een beetje ervaren. Ik kies er ook bewust voor om bepaalde informatie niet te laten binnenkomen zoals het nieuws, social media voor de middag,… Ik vind het daarnaast ook belangrijk om zorg te dragen voor mijn innerlijke huis om mij beter te voelen. Ik kies daarom voor onbewerkte voeding wanneer ik eten maak.
Er zullen dingen gebeuren, maar het is belangrijk om ook in deze crisis te leven in het nu. Nu is alles wat we hebben. Ik heb spijt van bepaalde zaken in het verleden zoals het vaccineren van mijn kinderen maar ik heb dat toen gedaan met de beste intenties. Ik kijk wat ik nu kan doen.
Klopt, ons bewustzijn groeit steeds en was 10 jaar geleden niet zoals nu. Daar moeten we ook prima mee zijn.
Ja en ook over bepaalde keuzes: “had ik toen dit of dat moeten studeren?”, “had ik toen dat moeten doen?”,…. Ik ben wie ik ben en had die levenslessen toen nodig. Ik heb zeker nog werk aan mezelf maar ik blijf nu wel dicht bij mijn intuïtie.
De crisis heeft dat wel versterkt bij ons. Het is bijzonder om te ervaren om je gelukkiger te voelen in een tijd waarin het voor veel mensen helemaal niet zo leuk is. Ik ben er gelukkig ook in geslaagd om de controle los te laten en terug naar mijn essentie te gaan. Ik zie er een soort van uitnodiging in.
Ook ik ben er ergens heel dankbaar voor. Als je er echt mee aan de slag gaat, is het naast een heftige periode ook een heel interessante periode. Ik heb in de voorbije 2 jaar zo’n grote shift gemaakt die ik anders nooit had kunnen maken. De collectieve shift is ook al bezig, want er zijn miljoenen mensen in de wereld die nu aan het rebelleren zijn.
Hoe worden we groter dan het rechtssysteem waar er nu nog zoveel getolereerd wordt?
We kijken altijd omhoog. Mensen denken dat bepaalde politiekers hen zullen redden, maar het systeem is corrupt dus we moeten daar niet op rekenen denk ik. We moeten gewoon van beneden naar boven gaan maar veel mensen voelen zich daar te klein voor. Maar ik geloof echt dat wij de kracht hebben om te zeggen: nee. Als iedereen nee zegt stort heel dat kaartenhuis in elkaar. Wij beseffen niet hoe krachtig we zijn als mens.
Heel veel mensen zijn het eens met ons maar veel mensen durven die ‘nee’ niet zeggen. Er is dus nog heel veel persoonlijke ontwikkeling te doen.
Sowieso, maar dat moet uit hen komen en niet van ons. Ik dacht zelf dat ik al zoveel werk gedaan had, maar in de afgelopen 2 jaar ben ik nog door zoveel fases gegaan. Wij kunnen alleen maar inspireren en het voorbeeld tonen. Als mensen dat zien zal dat hen misschien ook triggeren om aan persoonlijke ontwikkeling te doen.
Ik geloof dat we het allebei gaan ‘moeten’ doen. Enerzijds door zelf een rebel te zijn en anderzijds door zelf te leven en te inspireren als voorbeeld.
Inderdaad we gaan ons ook moeten blijven uitspreken en verbinding zoeken met anderen. Ik denk zeker dat het belangrijk is om signalen te geven door bijvoorbeeld te gaan betogen. Daarnaast is het ook belangrijk om te kijken wat je doet in het dagelijkse leven. Het heeft geen zin om te gaan betogen en om daarna wel mee te doen met de mondmaskers en dergelijke. Het collectieve en het individuele is even belangrijk.
Het vraagt veel energie. Veel mensen hebben geen energie om discussies te voeren. Ikzelf weet ook in welke winkels het oké is voor mij om geen mondmasker te dragen.
Dat kost inderdaad veel energie, maar anderzijds denk ik ook: “wat als we er niets aandoen?” Wij zijn ook verantwoordelijk voor de toekomst van onze kinderen. Op korte termijn is het gemakkelijk om je verstand op nul te zetten, maar op lange termijn hebben wij wel een verpletterende verantwoordelijkheid naar onze kinderen.
The great reset is nodig. Hoe ziet jouw reset eruit op persoonlijk en collectief vlak?
Op persoonlijk vlak wil ik nog meer gaan voelen en luisteren naar mijn intuïtie en nog meer met mijn eigen trauma’s aan de slag gaan. Als ik dat doe zal ik nog meer van het leven kunnen genieten. Life is a party! Op collectief vlak denk ik dat de olievlek zich wel zal uitbreiden. We moeten de ogen wel openhouden en keuzes maken die nu misschien niet gemakkelijk zijn, maar die wel nodig zijn voor onze kinderen later. We can do this!
