#Rebel 14: Annelies Vanbelle
#REBELSONLY : Samen streven naar een menselijke aanpak
“En wat met de menselijke kant?”
Dit is de vraag die journaliste Annelies al maandenlang bezighoudt, want het kan toch niet dat tijdens de bestrijding van een pandemie alle andere “menselijke” waarden moeten wijken? Vanuit die verontwaardiging ontstond The Human Side. Een burgerinitiatief met meer dan 20.000 leden op Facebook. Mede-oprichtster en journaliste Annelies Vanbelle deelt haar kwetsbare verhaal over vaccinatie-schade in de voorlaatste aflevering. Ze is de laatste rebel in dit seizoen van de #REBELSONLY-reeks.
Shownotes
Wil je op de hoogte blijven van #REBELSONLY? Meld je dan aan op de nieuwsbrief :
www.elke-vermeire.be/podcast
Je kan helpen om onze boodschap te verspreiden door deze podcast te liken en te delen. Je kan ons project ook steunen door een portie #buikgeluk toe te voegen aan je eigen leven met de Gutness Lifestyle.
Websites:
Instagram: @aaavanbelle
Kan je de aflevering hier niet afspelen? Download ze dan via :
Of lees het gesprek hieronder :
Vandaag heb ik bij mij in de studio, Annelies Vanbelle. Ik ben blij dat ik je kan interviewen omdat ik het graag wil hebben over 3 verschillende dingen. Het eerste is jouw job. Je bent een journalist en copywriter, vertel?
Klopt, dat ben ik eigenlijk al voor heel mijn professioneel leven. Ik heb voor alle media gewerkt die er bestaan in Vlaanderen. De Morgen, de Standaard, Feeling,… Vroeger schreef ik vooral over psychologie, filosofie en over relaties. Dat is stilletjes aan geëvalueerd naar het schrijven over kunst. Ik schrijf nu voor 75% over kunst.
Ik denk dat het heel interessant is om over zo’n niche te schrijven?
In Vlaanderen is er niet zo heel veel als we kijken naar bijvoorbeeld kunsttijdschriften. Ik ben hoofdredacteur bij artcoach. Dat is een magazine voor nieuwe werken en kunstenaars.
Waar ik het vooral met jou over wil hebben is over het vak journalistiek. De voorbije maanden is er mij zoveel opgevallen. Wat ik van een journalist verwacht is dat die onderzoekt en kritisch is en ik kwam tot de vaststelling dat dit niet gebeurd. Wat is jouw antwoord hierop?
Op zich kan ik daar niet zoveel over zeggen omdat ik vooral over thema’s schreef die niet zo heikel zijn. Ik heb ook altijd als freelancer gewerkt en niet op een redactie dus hoe die sfeer daar is en georganiseerd is dat weet ik niet. Nu kom ik wel in contact met journalisten (ook freelancers) die achter de schermen kritisch zijn.
Natuurlijk is het voor mij ook niet fijn dat er blijkbaar maar 1 verhaal gehanteerd mag worden. Bepaalde vragen mogen helemaal niet gesteld worden. Ik heb verschillende malen gemaild naar bepaalde publicators waarmee ik nog heb samengewerkt met vragen zoals: waarom vragen jullie dat niet? Waarom komen jullie maar met 1 verhaal?,… Op een bepaald moment kreeg ik zelfs geen antwoorden meer. Ik vind het vooral jammer en vraag me ook af of iedereen daar op die redacties nog gelukkig zijn op dit moment. Ik vind daarnaast ook de kloof die er is tussen de mensen en de pers en politiek enorm groot. Het is alsof de pers en de politiek ergens in een ivoren torentje zitten en helemaal niet meer weten wat zich tussen de mensen afspeelt. Als je praat met mensen dan zijn er heel veel die niet meer gelukkig zijn met hoe dit land geleid wordt. Heel veel mensen kijken niet meer naar het nieuws en schermen zich daarvoor af. Dit zou mij zorgen maken als ik in die functie zou zitten.
Wat is volgens jou de definitie van een goede journalist?
Je moet integer zijn, open zijn, alles op je af laten komen en verschillende partijen aan het woord laten. Je mag niet schrijven over mensen zonder ze persoonlijk op te bellen. Wat je hoort moet je zeker waarheidsgetrouw opschrijven. Wat ik ook belangrijk vind is dat je je altijd heel respectvol opstelt tegenover de mensen die je interviewt. Zodat je de mensen niet behandelt als een object of iemand met een label. Tot slot is het natuurlijk ook belangrijk om goede research te doen. Dat doe ik altijd!
Vanwaar de drang om het Covid topic te onderzoeken?
De trigger was in de lente van 2020. Er werd nooit gesproken over het bevorderen van je eigen immuniteit, over gezond leven, over vitaminen,…. Er was alleen maar angst waarop de focus werd gelegd en ik dacht meteen: dat klopt niet. Als dit een ernstige zaak was (en dat was het ook) dan ondersteun je je volk toch? Men deed het omgekeerde en bracht polarisatie op gang, maakten de mensen bang,… Dat was de trigger voor mij en dan ben ik beginnen onderzoeken. Mijn intuïtie gaf mij de aanzet en daarna heb ik mensen opgezocht die meer wisten, begon ik statistieken te vergelijken, onderzoeken te vergelijken,…
Toen je begon met je onderzoek, werden er dan zaken meteen duidelijk of hoe verliep dat precies?
Ik weet dat allemaal niet meer zo goed. Ik weet wel dat ik een aantal mensen rond mij had die al verder stonden in dat proces dan ikzelf. Zij hebben mij enorm geholpen doorheen dat proces en in het begin waren wij met heel weinig. Je mocht al heel blij zijn als je iemand vond die vragen stelde. In september 2020 voelde ik mij heel slecht omdat ik precies door de schaduw van de wereld moest werken. Ik vond het heel lastig om bezig te zijn op wereldvlak met die hogere machten en krachten.
Ik ben ervan overtuigd dat heel veel mensen door dat stuk gegaan zijn wat jij hebt meegemaakt. Ik ben zelf vrij laat wakker geworden en heb hetzelfde doorworsteld op heel korte tijd. Ik begrijp dus volledig wat je hebt meegemaakt. Mijn wereldbeeld stond volledig op zijn kop. Deze podcast gaf mij het gevoel dat ik er wel toe doe en iets te zeggen heb. Waarom hecht je zoveel belang aan dit thema?
Het systeem is onrechtvaardig voor bepaalde groepen mensen in de samenleving. 20 jaar geleden, toen ik jong was en de wereld aan mijn voeten lag werkte ik nog in de theaterwereld. Mijn man en ik zijn op een last minute reis geweest naar Senegal. Ik ben niet zo’n reiziger of avonturier dus ik was best wel angstig. Daarom wou ik ingeënt zijn tegen alles wat maar zou kunnen gebeuren. In totaal heb ik toen 7 à 8 spuitjes gekregen en ik nam daarbij ook nog malariapillen. De dag erna werd ik wat grieperig maar dat is normaal bij inentingen dus er was toen nog niets aan de hand. We zijn toen op reis vertrokken maar ik kreeg toen de vreemdste dingen. Mijn bloedsuikerspiegel veranderde, ik kreeg nachtzweet, ondragelijke hoofdpijn, spierpijn, zenuwpijn,… Het was een mooie reis maar na 2 weken moesten we vroeger naar huis gaan met de vraag wat er aan de hand was met mijn lichaam. Ik heb in Vlaanderen zeker 30 dokters en therapeuten bezocht. Er waren er heel veel die mij vertelden dat dat een soort vergiftiging was van de combinatie aan medicatie. Er waren er ook heel veel die dat niet wouden linken. Er lag een mooie toekomst voor mij open maar ik heb mijn hele levensstijl moeten aanpassen en ook moeten stoppen met werken. Ik zat met heel veel pijn en vermoeidheid aan mijn bureau. Dat ging natuurlijk niet meer. Ik ben 6 jaar thuis geweest en echt ziek geweest. Elke dag had ik pijn, vermoeidheid, koorts,… Ik heb mijn eigen weg moeten vinden en zelf moeten uitzoeken welke supplementen hielpen. Dat was een hele lange weg maar laat ons zeggen dat ik nu op 80 à 90 % zit en daar ben ik nu wel blij om.
Was er een ziektenaam die ze daaraan konden koppelen aan al die kwalen die je daarvan hebt overgehouden?
Ze konden moeilijk zeggen: deze dame heeft vaccinatieschade. Uiteindelijk werd het ME/CVS en fybromyalgie. Ik heb dat toen ook opgezocht en het bleek dat dit bij 5% van de mensen na vaccinatie ontstaat. Dat is natuurlijk wel een grote groep. Ik weet niet wat de recente bevindingen daarrond zijn. Ik ben wel nooit bij de pakken blijven zitten en ik heb alles gedaan om mij terug beter te voelen. Voordien was ik perfect gezond.
Wat mij verbaast is dat ze die cocktail aan vaccinaties gewoon geven zonder de risico’s even te benoemen…
Ja, ik voel mij enorm schuldig dat ik dat gedaan heb, maar ik was 25 jaar en kon dat natuurlijk niet weten. Het was een oudere dokter die - denk ik - vooral reisvaccinaties gaf. Ik vind het dus ook niet kunnen van die man dat hij daar niet bij heeft stilgestaan. In mijn familie heb ik ook heel wat auto-immuunziektes. Ik denk dat je dan sowieso moet opletten met wat je doet. Ook nu in het coronaverhaal zouden ze dit beter moeten kaderen.
Er worden inderdaad gewoon vaccinaties gegeven zonder te kijken naar erfelijkheden of bepaalde ziektes de familie.
Inderdaad en nu kijken ze ook niet naar persoon tot persoon en dat is jammer. Mijn verhaal heeft zoveel impact gehad op mijn leven. Ik heb uiteindelijk ook een proces moeten opstarten, omdat ik na enkele jaren geen ziekte-uitkering meer kreeg. Dat vond ik heel onrechtvaardig. Ik werd op werkloosheid gezet en leefde toen van 400 euro in de maand. Op een bepaald moment heb ik beslist om als zelfstandige te werken en zei tegen mezelf: “wat ik ook doe, ik zal meer verdienen dan die 400 euro per maand”. Toen ben ik als journalist begonnen voor De Morgen. Na heel die periode was dat mijn eerste job. Daarna schreef ik ook voor andere magazines.
Waarom werk je nu niet meer voor die magazines?
Op een bepaald moment ontgroei je dat misschien en het contact in de kunstwereld is iets meer puur en iets minder commercieel. Het is eigenlijk geen bewuste keuze geweest.
Je voelde intuïtief al dat er iets niet klopte en dat journalisten hun vak niet naar behoren uitoefenen. Hoe kwam je op het idee om er zelf iets aan te doen?
Door mij erover uit te spreken, zijn er ontzettend veel mensen naar mij gekomen met hetzelfde verhaal. Heel veel mensen of kinderen die problemen hebben na vaccinaties. Maar ook mensen die andere problemen hebben met hun immuniteit. Het gaat niet alleen om mij, maar ook om de andere mensen die ongeveer in dezelfde situatie zitten als mij.
Jij kan geen medische uitsluiting krijgen?
Nee, dat bestaat niet. Een vriendin van mij heeft dat geprobeerd, maar dan draaien ze het eerder om en zeggen ze: “jij bent heel gevoelig dus jij moet zeker gevaccineerd worden”. Het is een strijd die ik niet wil aangaan.
The Human Side is ontstaan uit frustratie om er iets aan te doen. We wouden een plek voor gelijkgezinden. Het eerste jaar had de groep op Facebook 500 leden, maar ondertussen zijn dat er 23 000. Er zijn zoveel mensen die verbinding zoeken.
Er waren 3 dames die The Human Side hadden opgericht en ik sloot mij daarbij aan. We hebben de Facebookgroep, Podcast,… De groep is enorm aan het groeien. We willen mensen bewuster maken, ook na corona. We geven wijsheid, voedingsadvies, webinars, meditaties, voedingsadvies,… Er zijn zoveel mogelijkheden om er een beweging van te maken.
Ons doel is niet om journalistiek te maken zoals in de klassieke media. We willen iets geven om mee te dragen. We willen ons en de community de tijd geven om gedachten te vormen en je gevoel te volgen. Ik noem het “slow journalism”.
Het is gestart vanuit een gezondheidscrisis, maar gaat nu zoveel verder. Ik denk dat we nu het moment moeten grijpen om die nieuwe wereld te creëren. Ik vind het mooi hoe je beschrijft dat het niet enkel dat rationele is, maar ook het gevoelsmatige waar je nu wil instappen. Met mijn bedrijf Gutness ben ik ook door die overgang gegaan. Ik wil gezondheid niet meer alleen vanuit voeding benaderen, maar ook vanuit het geestelijke en spiritualiteit. Ik vind het mooi om dit ook te zien in diverse initiatieven. The Human Side is dus al aan het bouwen aan de nieuwe wereld?
Dat is ons voornaamste doel. Ik vind het goed dat mensen de ruimte krijgen in de online community (Facebookgroep) om hun verhaal en gevoelens te delen. Op de website delen we als makers alle content. Iedereen is zo dankbaar.
Vertel eens iets over je initiatief voor jongeren? Jij hebt tieners en ik kan begrijpen dat het niet altijd eenvoudig is in deze tijd.
The Human Future is ontstaan omdat mijn dochter aansluiting zocht. Zij staat ook met wakkere oogjes in de wereld. Ik voelde van haar een heel groot verlangen naar die verbinding te vinden met andere jongeren, net zoals wij. Daarom lijkt het mij ook zo belangrijk om voor jongeren heel fijne dingen te organiseren. We hadden eens op een avond een kring gesprek met zo’n 15-tal jongeren en dat was gewoon geweldig. Het was iets heel simpel, maar die dankbaarheid van die jongeren was zo groot.
Dat kan ik mij zeker voorstellen. Ik hoor schrijnende verhalen van ouders over pestgedrag bij hun kinderen. Ik heb jonge kinderen, dus ik merk dat de impact kleiner is bij hen.
Het belangrijkste is om als ouder in je kracht te staan. Ik denk dat kinderen zich op die manier ook zekerder voelen. Er ontstaan ook meer en meer initiatieven, dus daar ben ik ook dankbaar voor. We moeten denken aan de toekomst van onze kinderen.
Ik krijg vaak het antwoord: “ja, maar ik kan daar niets aan veranderen”. Mocht iedereen die een vervelend gevoel heeft zich uitspreken dan zijn we wel met heel veel.
Klopt! We leren in deze wereld niet meer wat we echt zelf willen. Het is belangrijk om aan onze kinderen te leren dat ze eigen keuzes mogen maken en hun sterktes te benoemen.
Waar kunnen ze jou volgen?
Websites:
Instagram: @aaavanbelle
